miércoles, 23 de enero de 2008

Let it be

Los 80 fueron, en ocasiones, escalofriantes.

(Cover por cortesía de Josemi)

9 comentarios:

José Miguel dijo...

Gracias a ti por ponerla. Aunque confiaba más en que pusieras Help de Bananarama ó Billie Jean del crack Feliciano.

El video (el de este post) tiene una estética que asusta (de los 80 y además descolorida, lo que lo hace más noventero), pero Let It Be es una joya para la historia, eso sí.

Pickford dijo...

R-E-P-E-L-U-C-O!!!

Fairbanks dijo...

La de Billie Jean de Feliciano la tengo en la recámara, porque es grandiosa! Cómo lo vive el primo José!

José Miguel dijo...

Ups, entonces he chafado un poco la primicia ... Las había enlazado para que se vieran un poco, aunque no sea en portada :-P

1 semana para Lost, nodigoná ytelodigotó.

amador dijo...

Vaya tela, lo mejorcito de cada casa ochentera. Realmente escalofriante. Increible aportación de Gary Moore con su gili-solo de guitarra. Y lo peor es qeu a mi en los '80 esto me parecía normal...

Fairbanks dijo...

Cómo has hecho eso de enlazar, Hozemi? Cómo se nota que eres mi amigo el informático, jeje. Y... Lost Lost Loooooooost!!! Has visto esto? http://mactiste.wordpress.com/2008/01/21/the-wait-is-over/ Creo q te lo mandé ya...

Y Amador...es que era normal en los 80. Esa es la belleza del paso del tiempo...jejeje

Anónimo dijo...

Lo de enlazar lo he puesto a mano en HTML, con un href; ya te diré cómo.

Y Lost, no me puedo creer que llegue por fin. Nos van a dejar con (al menos) la boca abierta.

Anónimo dijo...

Per què en totes les cançons tipo "junte a totes les estrelles musicals del moment per a cantar un baladón baladón (pa tu culo maricón) horrendo" sempre ix Boy George?!?!

Pickford dijo...

eloiet, crec que es deu a que va ser l'artífex de band aid, cette a dire, junte a famosos a gogo pa fer cançonetes en plan happy power, power to the people i tu power madre...

Besiusss